Thursday, May 28, 2009

स्वप्नांची मौने

स्वप्नांची मौने
ती:

तू म्हणतोस मला पाहताना शब्द वाक्यांना मिठी मारून बसतात अन् वाक्ये नजरेतून बोलू लागतात!
शब्दांचे महत्वच तू असे खोडून काढतोस,
सांग ना एकदा तरी मला, तू तरी शब्दांशीच का असा खेळतोस?

तो:

शब्द म्हणजे काय ग, एकत्र जोडली निरर्थक अक्षरे,
त्यांना आपण जोडली ती हवीती अर्थांतरे,
आपण म्हणू तीच त्यांची भाषांतरे,
मनाच्या खोलात रुजलेली, ती तर स्वप्नांची मौने,
नजरेतून जो संवाद चाले, सांग तो का शब्दांसाठी लाचारे???!!!

ती:

तू म्हणतोस, शब्द म्हणजे एकत्र जोडली निरर्थक अक्षरे,
शब्दांच्या अस्तित्वालाच तू एक शून्य करून ठेवतोस,
सांग ना एकदा मला, तरी तू मौनपणे असे शब्द का रंगवतोस??

तो:

शब्द म्हणजे काय ग, भावनांना जोडली रेशीम उपरणे,
सुंदरशा स्त्रीने ल्यालेली नक्षीदार आभूषणे,
नभी सजलेले ते नक्षत्रांचे देणे,
मनाच्या गाभा-यातील नंदादीप तेवणे,
जिथे जुळली मने, तिथे सांग कोण गातो या शब्दांचे तराणे??!!


ती:

अच्छा, म्हणजे शब्द तुझे, प्रेमाचे बहाणे!
शब्द म्हणजे, तुझे मला रिझवणे!
शब्द म्हणजे, तुझे मला सजविणे!
शब्द म्हणजे, तू मला कवितेत पहाणे!
शब्द म्हणजे, तू मला भुलवणे!
शब्द म्हणजे, तू सगळे नि:शब्दपणे सांगणे!
शब्द म्हणजे, मी तुला भान हरपून ऐकणे!!!


हिमांशु डबीर

बायको, हे फक्त तुझ्यासाठी...

माझ्या पत्नीला - निकिताला, माझ्या मिठीत जेव्हा जेव्हा पाहतो, तेव्हा तेव्हा मला असेच वाटते!!!
जेव्हा ती आता भारतात अन् मी अमेरिकेत आहे, तेव्हा तिची ओढ जास्त जाणवते!
-------------------------

तुला पाहताना शब्द वाक्यांना मिठी मारुन बसतात,
अन् वाक्ये नजरेतून बोलू लागतात,
तू माझी होताना, शब्द मिठीतच विरघळतात,
मिठी ती किती हळवी, शब्द त्यातही गुदमरतात,
तुझ्यामाझ्या प्रेमाचे क्षण, नित्यनविन अलंकार लेवून,
शब्दही त्यांचे सोहळे साजरे करतात!


हिमांशु डबीर

Tuesday, May 26, 2009

चंचला

चंचला

चिंब भिजल्या जलधारांसम,
मी ज्वलंत बुलंद आहे!
देवा-धर्माच्या नास्तिकांनो,
वीज ती, माझा हुंकार आहे!


गरजणा-या मनस्वी मेघांसम,
मी भीषण भयाण आहे!
उलट्या काळजाच्या मानवी पशूंनो,
मनस्वीता ती, माझी धमनी आहे!


कडाडणा-या त्या चारूतेसम,
मी प्रताप रुद्र आहे!
कलीयुगाच्या पुजा-यांनो,
चारुता ती, माझा श्वास आहे!


काळ्या नभातील चंचलेसम,
मी रौद्र-क्रुद्ध आहे!
सावध असा षंढांनो,
चंचला ती, माझी सखी आहे!


हिमांशु डबीर

२६ मे २००९

Monday, May 25, 2009

प्रतिबिम्ब

प्रतिबिम्ब

दिवस कसाही सरतो,
रात्र काही सरत नाही,
डोळ्यांत आसवेच फक्त,
झोप काही येत नाही!


उजेड नकळत संपतो,
भयाण काळोख कळत नाही,
लखलखाट दिव्यांचा शहरी,
उरीचे तेज दिसत नाही!

पसारा उरकतो सतत,
मला मीच सापडत नाही,
हात हवेतच हिंदोळतो,
स्पर्श तुझा लाभत नाही!


कामाच्या ढिगात गुंफतो,
विरंगुळा काही उरला नाही,
डोळ्यांत शीण साचतो,
तव दिलासा मिळत नाही!


सवयीचे झाले म्हणतो,
सवय काही होत नाही,
रोज सकाळी आता,
मीच मला ओळखत नाही!


हिमांशु डबीर
०५ मे २००९