प्रतिबिम्ब

प्रतिबिम्ब

दिवस कसाही सरतो,
रात्र काही सरत नाही,
डोळ्यांत आसवेच फक्त,
झोप काही येत नाही!


उजेड नकळत संपतो,
भयाण काळोख कळत नाही,
लखलखाट दिव्यांचा शहरी,
उरीचे तेज दिसत नाही!

पसारा उरकतो सतत,
मला मीच सापडत नाही,
हात हवेतच हिंदोळतो,
स्पर्श तुझा लाभत नाही!


कामाच्या ढिगात गुंफतो,
विरंगुळा काही उरला नाही,
डोळ्यांत शीण साचतो,
तव दिलासा मिळत नाही!


सवयीचे झाले म्हणतो,
सवय काही होत नाही,
रोज सकाळी आता,
मीच मला ओळखत नाही!


हिमांशु डबीर
०५ मे २००९